لاییدن
لغت‌نامه دهخدا
لاییدن . [ دَ ] (مص )لائیدن . نالیدن . (برهان ). عوعو کردن سگ :
حقوق خدمت و آنچ از نظایر اینست
که شرح قاعده ٔ آن زبان بفرساید
شروع می نکنم اندر آن که تا لطفت
نگویدم که فلانی دراز می لاید.
پنجه در صید برده ضیغم را
چه تفاوت کند که سگ لاید.
|| هرزه گوئی کردن . هرزه چانگی کردن :
ملامتم مکنید ار دراز میلایم
بود که کشف شود حال بنده پیش شما.
- امثال :
سگ لاید و کاروان گذرد .
سگ لاینده گیرنده نباشد .
رجوع به لائیدن شود.
حقوق خدمت و آنچ از نظایر اینست
که شرح قاعده ٔ آن زبان بفرساید
شروع می نکنم اندر آن که تا لطفت
نگویدم که فلانی دراز می لاید.
کمال اسماعیل .
پنجه در صید برده ضیغم را
چه تفاوت کند که سگ لاید.
سعدی .
|| هرزه گوئی کردن . هرزه چانگی کردن :
ملامتم مکنید ار دراز میلایم
بود که کشف شود حال بنده پیش شما.
مولوی .
- امثال :
سگ لاید و کاروان گذرد .
سگ لاینده گیرنده نباشد .
رجوع به لائیدن شود.
