لبابة

لبابة. [ ل ُ ب َ ] (اِخ ) دختر عبداﷲبن عباس ، یکی از پردگیان ولیدبن عبدالملک . صاحب عقدالفرید آرد: و عن العتبی قال : کان عند الولیدبن عبدالملک اربع عقائل : لبابة بنت عبداﷲبن عباس و فاطمة بنت یزیدبن معاویة و زینب بنت سعیدبن العاس و ام جحش بنت عبدالرحمن بن الحرث . فکن ّ یجتمعن علی مائدته و یفترقن فیفخرن . فاجتمعن یوما فقالت لبابة: اما واﷲ انک لتسوینی و انک تعرف فضلی علیهن و قالت بنت سعید: ما کنت اری ان ّ للفخر علی مجازاً و انا ابنة ذی العمامة اذ لاعمامة غیرها. و قالت بنت عبدالرحمن بن الحرث : ما احب ّ بابی بدلا و لو شئت لقلت فصدقت و صدّقت . و کانت بنت یزیدبن معاویة جاریة حدیثة السن فلم تتکلم ؛ فتکلم عنها الولید فقال : نطق من احتاج الی نفسه و سکت من اکتفی بغیره ؛ اما واﷲ لوشأت لقالت انا ابنة قادتکم فی الجاهلیة و خلفائکم فی الاسلام . فظهر الحدیث حتّی تُحدّث َ به فی مجلس ابن عباس ، فقال : اﷲ اعلم حیث یجعل رسالته ! (عقدالفرید ج 7 صص 114 - 115).