لبادیلغتنامه دهخدالبادی . [ ل ُب ْ با دا ] (ع اِ) لبدی . مرغی است وگویند چون لفظ لبادی البدی را نزدیکش گویند و مکرر کنند بر زمین فرودآید و می دوسد پس میگیرند آن را. || گروه فراهم آمده از مردم . (منتهی الارب ).
