لبدة

لبدة. [ ل ِ دَ ] (اِخ ) ابن عامربن خثعم . ذکر سیف فی الفتوح ان اباعبیدة وجهه فائد اعلی خیل بعد وقعة الیرموک من مرج الصفر و اورده ابن عساکر فقال ادرک النبی (ص ) قلت و قد تقدم غیرمرة انهم ماکانوا اذ ذاک یؤمرون الاالصحابة. (الاصابة ج 6 ص 3).