لبیبة
لغت‌نامه دهخدا
لبیبة. [ل َ ب َ ] (اِخ ) الانصاری . ذکره الطبرانی و غیره و قال ابوعمر هو ابولبیبة و قال ابن حبان فی ترجمة حفیده محمدبن عبدالرحمن بن لبیبة کان اسم عبدالرحمن لبیبة وابوه لبیبة فلذلک یقال تارة لبیبة و تارة ابولبیبة و اخرج البیهقی من طریق اسدبن موسی من حاتم بن اسماعیل عن یحیی بن عبدالرحمن بن لبیبة عن جده قال دعاسعدبن ابی قاص یارب ان لی بنین صغاراً فأخرعنی الموت حتی یبلغوا فعاش بعدها عشرین سنة و اخرج ابن قانع من طریق محمدبن شرحبیل عن ابن جریح عن محمدبن عبدالرحمن بن ابی لبیبة عن ابیه عن جده ان النبی (ص ) قال اذا صام الغلام ثلاثة ایام متتابعات فقد وجب علیه صوم شهر رمضان .
