لبیجلغتنامه دهخدالبیج . [ ل َ ] (ع اِ) برک لبیج ، شتران شبانگاه بخوابگاه فروآینده ٔ خوابنده ٔ پیرامون سرایها. یا شتران قوم مقیم و فروخوابنده پیرامون خانها. (منتهی الارب ).
