لبید

لبید. [ ل َ ] (اِخ ) ابن زیاد. استدرکه ابن الامین علی الاستیعاب و عزاه لمسند الجوهری و انه روی عن النبی (ص ) حدیثا فی رفع العلم و تبعه ابن بشکوال و الذهبی وهو مقلوب و انما هو زیادبن لبید المقدم ذکره فی حرف الزای و الحدیث حدیثه و قد وقع مقلوبا فی روایةالنسائی ایضاً فی حدیث عوف بن مالک . (الاصابة ج 6 ص 12).