لب شکسته
لغتنامه دهخدا
لب شکسته .[ ل َ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) (کاسه و جز آن ) که کمی از لب و دهانه ٔ آن پریده و افتاده :
آن دیگ لب شکسته ٔ صابون پزی ز من
آن چمچه ٔ هریسه و حلوا از آن تو.
آن دیگ لب شکسته ٔ صابون پزی ز من
آن چمچه ٔ هریسه و حلوا از آن تو.
وحشی .
