لخت لخت

لخت لخت . [ ل َ ل َ ] (ص مرکب ) پاره پاره . قطعه قطعه . چاک چاک . لت لت . بخش بخش :
ز نیروی مردان و از زخم سخت
فرامرز را نیزه شد لخت لخت .

فردوسی .

زره شان درآمد همه لخت لخت
نگر تا کرا روز برگشت و بخت .

فردوسی .

به زخم اندرون تیغ شد لخت لخت
ببودند لرزان چو برگ درخت .

فردوسی .

بیابان بی آب و گرمای سخت
کزو مرغ گشتی به تن لخت لخت .

فردوسی .

زبانشان شد از تشنگی لخت لخت
بتنگی فرازآمد آن کار سخت .

فردوسی .

کمان کرد دونیم و زه لخت لخت
همیدون بینداخت در پیش تخت .

اسدی (گرشاسبنامه ص 169).

همی زد چنان گرز کز زخم سخت
درو قفل و زنجیر شد لخت لخت .

اسدی (گرشاسبنامه ص 309).

زین غبن چتر روز چرا نیست ریزریز
زین غم عمود صبح چرا نیست لخت لخت .

خاقانی .

بسی کوفتیمش به پولاد سخت
نشد پاره پولاد شد لخت لخت .

نظامی .

به فرزانه شه گفت کاین بانگ سخت
کزو میشود مغزها لخت لخت .

نظامی .

زمین را چنان درهم افشرد سخت
کز افشردگی کوه شدلخت لخت .

نظامی .

از بسکه دست می گزم و آه میکشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش .

حافظ.

|| (ق مرکب ) کم کم . اندک اندک :
میر همی برکشدش لخت لخت
و آخر کارش بدهد تاج و تخت .

منوچهری .

تا برآید لخت لخت ازکوه میغ ماغ گون
آسمان آس گون از رنگ او گردد خلنگ .

منوچهری .

همه چیزی ار بنگری لخت لخت
بسختی برون آید از جای سخت .

نظامی .