لرزنده
لغتنامه دهخدا
لرزنده . [ ل َ زَ دَ / دِ ] (نف ) لرزان . مرتعش . مرتعد :
بلرزید [پیران ] برسان لرزنده بید
هم از جان شیرین بشد ناامید.
سوزنده و تن مرده تر از شمع به مجلس
لرزنده و نالنده تر از تیر به پرتاب .
سهی سرو لرزنده چون بید گشت
بدان حد کزو خلق نومید گشت .
تن کوه لرزنده بر خویشتن .
- لرزنده بودن بر جان کسی ؛ بیم داشتن بر جان وی . بیمناک بودن بر جان او. شفقت داشتن و غم او خوردن . (از آنندراج ) :
دایم بر جان او بلرزم ازیراک
مادر آزادگان کم آرد فرزند.
ترا بود باید نگهبان اوی
پدروار لرزنده برجان اوی .
- لرزنده دل ؛ ترسان .
بلرزید [پیران ] برسان لرزنده بید
هم از جان شیرین بشد ناامید.
فردوسی .
سوزنده و تن مرده تر از شمع به مجلس
لرزنده و نالنده تر از تیر به پرتاب .
خاقانی .
سهی سرو لرزنده چون بید گشت
بدان حد کزو خلق نومید گشت .
نظامی .
تن کوه لرزنده بر خویشتن .
نظامی .
- لرزنده بودن بر جان کسی ؛ بیم داشتن بر جان وی . بیمناک بودن بر جان او. شفقت داشتن و غم او خوردن . (از آنندراج ) :
دایم بر جان او بلرزم ازیراک
مادر آزادگان کم آرد فرزند.
رودکی .
ترا بود باید نگهبان اوی
پدروار لرزنده برجان اوی .
فردوسی .
- لرزنده دل ؛ ترسان .