لفت
لغتنامه دهخدا
لفت . [ ل ِ ] (ع اِ) نیمه ٔ چیزی . (منتهی الارب ). یقال : لفت الشی ٔ؛ ای مثله . (مهذب الاسماء). || جانب کرانه ٔ چیزی . || بار. یقال : لِفْتُه ُ معه ؛ ای شقه و لفتاه ؛ ای شقاه . و یقال : لاتلتفت لفت فلان ؛ ای لاینتظر الیه . || گاو. || زن گول . || شرم شیر ماده . (منتهی الارب ).
