لفش

لفش . [ ] (اِ) درختی است بزرگ و منبت او نواحی شام و در تری و سبزی مشتعل میشود و در خشکی بسیار دیر آتش در او تأثیر میکند. ابن ابی خالد گوید: مراد از قول سبحانه و تعالی : من الشجر الأَخضر ناراً (قرآن 80/36) اوست . طلای برگ خشک مسحوق او رافع برص و بهق و عصاره ٔ او رافع قوباست . انطاکی گوید: آن چوب صنوبر است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).