لفگر

لفگر. [ ل َ گ َ ] (اِ) دوده ٔ اجاق که از دود پدید آید. میر نظمی راست :
که کانون دماغش شعله خیز است
که لفگر بسته بینی دوده نیز است .
(این لغت با شاهد آن از مجعولات شعوری است ).