لقمان
لغت‌نامه دهخدا
لقمان . [ل ُ ] (اِخ ) ابن شیبةبن معیط. صحابی است . (منتهی الارب ). صاحب الاصابة آرد: لقمان بن شیبةبن معیط ابوالحصین العبسی احد الوفد من عبس ... و کانوا تسعة سماء ابوجعفر الطبری . تقدمت اسماؤهم فی ترجمة الحرث ابن الربیعبن زیاد و ذکر لقمان هناک بکنیة. (الاصابة ج 6 ص 7).
