لمة

لمة. [ ل ِم ْ م َ ] (ع اِ) موی پیچه . (منتهی الارب ). موی تا زیرنرمه ٔ گوش فروآویخته . ج ، لمم ، لمام . الشعر الذی یجاوز الاذن فاذا بلغت المنکبین فهی جمة. (بحر الجواهر) (منتهی الارب ). موی تا دوش . موی تا به دوش رسیده . (مهذب الاسماء). موی که از بناگوش گذشته باشد. (غیاث ): لمة مشیطة؛ [ موی ] شانه کرده . || آنچه پراکنده شود از سر میخ فروکوفته به سنگ . (منتهی الارب ).