لنگر کردن
لغتنامه دهخدا
لنگر کردن . [ ل َ گ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از جا گرفتن و تمکن ورزیدن . (آنندراج ) :
لنگر نکرده ایم چو گوهر در این محیط
از بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم .
گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن .
لنگر نکرده ایم چو گوهر در این محیط
از بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم .
صائب .
گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن .
صائب .