لنگن
لغتنامه دهخدا
لنگن . [ ل َ گ َ ] (اِ) لنکن . (برهان ). مصحف لنگهن . (حاشیه ٔ برهان ). گرسنگی و فاقه و روزه باشد که هندوان موافق آئین و کیش و ملت خود بجای آورند. (آنندراج ). لکهن :
گر ترا لنگنت کند فربه
سیر خوردن ترا ز لنگن به .
گر ترا لنگنت کند فربه
سیر خوردن ترا ز لنگن به .
سنائی (از آنندراج ).