لنین

لنین . [ ل ِ ] (اِخ ) ولادیمیر ایلیچ الیانوف . متولد در دهم آوریل 1870 م . در شهر سیمبیرسک اولیانو وسک کنونی ، کنار ولگا. پدر وی ایلانیکالائیویچ اولیانوف اصلاً از مردم طبقه ٔ دوم شهر آستراکان و معلم دبیرستان بود. لنین کودکی و جوانی را در ناحیه ٔ ولگا و ایالات سیمبیرسک ، کازان و سامارا گذراند و دانشکده ٔ حقوق کازان را به پایان رساند. در آغاز جوانی ، برادر مهترش الکساندر، وی را به مسلک های سیاسی تندرو آن زمان هدایت کرد و خود به جرم سیاسی در اول مارس 1887 م . گرفتار شد و خواهر او آنّا نیز همین سرنوشت را یافت . پس از اتمام تحصیل حقوق در 31 اوت 1893 م . به پترزبورگ پایتخت روسیه تزاری رفت . در 8 دسامبر 1895 م . به جرم سیاسی زندانی شد و 14 ماه در زندان ماند و در 17 فوریه ٔ 1897 م . او را به سیبری تبعید کردند و تا 29 ژانویه 1900 م . در تبعید بود. پس از آنکه آزاد شد در 16 ژوئیه ٔ 1900 م . از روسیه هجرت و در سال 1905 م . مردم روسیه را به تأسیس حکومت کارگران و دهقانان دعوت کرد و در پایان اکتبر 1905 م . به روسیه بازگشت ، اما بار دیگر در دسامبر 1907 ناچار شد به خارجه هجرت کند و در این دو سفر در فرانسه ، سویس ، آلمان ، انگلستان ، سوئد و فنلاند اقامت داشت و چندی نیز در دانمارک و چکوسلواکی بود و بیشتر در ژنو میزیست و در 1914 م . در جنگ اول بین الملل چندی در اتریش در زندان بود. سرانجام پس ازانقلاب روسیه در 27 مارس 1917 م . از شهر برن عازم روسیه شد و در سوم آوریل به دیار خود رسید و پس از کوششهای بسیار و زد و خوردهای حزبی ، در 26 اکتبر 1917 نخستین دولت شوروی سوسیالیستی را در روسیه تشکیل داد.وی در 21 ژانویه ٔ 1924 م . در شهر گورکی به سکته ٔ دماغی درگذشت و جسد مومیائی شده ٔ وی را در مسکو در میدان سرخ در مقبره ای که برای او ساخته بودند گذاشتند.