لهب بن احجن
لغت‌نامه دهخدا
لهب بن احجن . [ ل َ هََ ب ِ ن ِ اَ ج َ ] (اِخ ) قبیله ای است مشهور به قیافه . (منتهی الارب ). قبیلة من العرب تعرف بالقیافة کذا فی النسخ و الصواب بالعیافة و هو لهب بن احجن بن کعب بن الحرث بن کعب بن عبداﷲبن مالک بن نضربن الازد. قال ابن درید: کان لهب اعیف العرب و کان اذا قدم مکة اتاه رجال قریش بغلمانهم ینظر الیهم . (تاج العروس ماده ٔ حجن ).
