لوالوا
لغتنامه دهخدا
لوالوا. [ ل َ ل َ ] (ص ) مرد سبک بی وقار و بی تمکین و رذل و سفله . (آنندراج ) :
هرکه در کون هلد بغا باشد
گر مزکّی شهر ما باشد
تیز بر ریش آن مزکّی کو
کارسازش لوالوا باشد.
هرکه در کون هلد بغا باشد
گر مزکّی شهر ما باشد
تیز بر ریش آن مزکّی کو
کارسازش لوالوا باشد.
کمال اسماعیل .