لوامة
لغت‌نامه دهخدا
لوامة. [ ل َوْ وا م َ ] (ع ص ) لوامه . تأنیث لَوّام . سخت نکوهنده . بسیار ملامت کننده .
- نفس لوامه ؛ نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی نکوهد :
چون ز حبس دام پای او شکست
نفس لوامه بر او یابید دست .
- نفس لوامه ؛ نفسی که آدمی را پس از ارتکاب گناهی نکوهد :
چون ز حبس دام پای او شکست
نفس لوامه بر او یابید دست .
مولوی .
