مآکم . [ م َ ک ِ ] (ع اِ) ج ِ مَأکَم و مأکمة. (منتهی الارب ). ج ِ مَأکَمة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مأکمة شود. || در شاهد زیر از ترجمه ٔ تاریخ یمینی به معنی پشته ها و تل ها به کار رفته است : همگنان را در اکناف مخارم و اعطاف مآکم آواره گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 323 و چ شعار ص 313).

مآکم

مأکمة

مأکمتان

مأکم

مخارم

اکناف

مأکمان

مؤاکمة

مضم

مجادلت

مخامره

اکراه داشتن

هدایت

خوشه چینی کردن

مرصد

ملاءة

skeets

لغت‌نامه دهخدا