مئبر
لغت‌نامه دهخدا
مئبر. [ م ِءْ ب َ ] (ع اِ) سوزن دان . ج ، مآبر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نیش . (از فرهنگ جانسون ). نیشگاه : الشولة، کوکبان علی مئبر العقرب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- مئبرالعقرب ؛ جای شوله نزد منجمین و هم عرب . (یادداشت ایضاً). و رجوع به شوله شود.
|| سخن چینی و فساد انداختن میان دو کس .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). || چیزی که بدان گشنی دهند درخت خرما را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || ریگ تنک و رقیق .(منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد). ریگ تنک . (ناظم الاطباء). || زبان . (از ذیل اقرب الموارد).
- مئبرالعقرب ؛ جای شوله نزد منجمین و هم عرب . (یادداشت ایضاً). و رجوع به شوله شود.
|| سخن چینی و فساد انداختن میان دو کس .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). || چیزی که بدان گشنی دهند درخت خرما را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || ریگ تنک و رقیق .(منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد). ریگ تنک . (ناظم الاطباء). || زبان . (از ذیل اقرب الموارد).
