مارا. (اِ) ماده ٔ بختی . عمعاق [کذا ] گوید : یکی دبه درافگندی به زیر پای اشتربان یکی بر چهره مالیدی مهار ماده ٔ مارا . (لغت فرس اسدی چ اقبال صص 19-20).

مارا

اماره

تَوَفَّنَا

تَتَّخِذُنَا

لَّن تَتَّبِعُونَا

ﭐهْدِنَا

أَتُهْلِکُنَا

تُبْ عَلَيْنَا

تُهْلِکُنَا

دَعَانَا

لَا تُؤَاخِذْنَا

cut of beef

نیکویه

noncontrariety

چهارتکبیر زدن

pinpointing

کوک

لغت‌نامه دهخدا