مارین

مارین . (ص نسبی ) از «مار» (خزنده ٔ معروف ) + «ین » (پساوندی که چون در آخر اسم درآید صفت نسبی سازد). ماردار. پر از مار. مارلاخ :
رهت مارین و کهسارت پلنگین
گیا و سنگش از خون تو رنگین .

(ویس و رامین ).