مار خوردن

مار خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از رنج و سختی بردن و غم و اندوه خوردن باشد. (برهان ). کنایه از غم و غصه خوردن و رنج و سختی بسیار کشیدن . (آنندراج ). کنایه از رنج و سختی بردن باشد. (انجمن آرا). اندوه بردن . غم خوردن . غم بسیارخوردن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
لعل روان ز جام زر نوش و غم فلک مخور
زین فلک زمردین بهرچه مار می خوری .

سلمان ساوجی .

نانم همه لخت سینه ٔ بریان است
آهم همه اشک دیده ٔ گریان است
گو زهر کشد کسی که اینش آب است
گو مار خورد کسی که اینش نان است .

مسیح کاشی (از آنندراج ).