ماستینه

ماستینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شیراز. دوغی که شبت در آن کنند و در مشکی یا کیسه ای آویزند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). پینو. کشک . شیراز. اقط. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ایشان چیزکی بساختند که آلت شبانان باشد از ماستینه و ترف و گلیمی چند و پاره ای پشم رنگ کرده .(تفسیر ابوالفتوح ج 3 ص 144) و جئنا ببضاعة مزجاة... حسن بصری گفت ماستینه بوده . (تفسیر ابوالفتوح ، از فرهنگ فارسی معین ). به این گاو، روغن خر و خرما و ماستینه ... (تفسیر ابوالفتوح ج 4 ص 97). و رجوع به اقط و شیراز شود. || آش ماست . (ناظم الاطباء). ماست با. سپیدبا. آش ماست . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).