ماطر
لغتنامه دهخدا
ماطر. [ طِ ] (ع ص ) اسم فاعل و یوم ماطر؛روز با باران . (از اقرب الموارد). (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مطیر. ممطور. بارانی . سحاب ماطر و مطیر و ممطور؛ ابری بارانی . یوم ماطر و مطیر و ممطور؛ روزی بارانی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
