مالک
لغتنامه دهخدا
مالک . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن طوق بن عتاب تغلبی (متوفی به سال 259 هَ . ق .) از امرا و اشراف و بخشندگان بود. به امر متوکل به حکومت دمشق منصوب شد و به مساعدت رشید شهر «رحبة» را در کنار فرات بنا کرد که به رحبه ٔ مالک معروف است . وی از فصحا بود و اشعاری نیز دارد. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 828). صاحب رحبه ٔ فرات است و به روزگار هارون الرشید می زیست . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
تاج را طوقدار و مملوکند
مالک طوق و مالک دینار.
و رجوع به معجم البلدان ذیل رحبة مالک و فوات الوفیات ج 2 ص 142 شود.
تاج را طوقدار و مملوکند
مالک طوق و مالک دینار.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 204).
و رجوع به معجم البلدان ذیل رحبة مالک و فوات الوفیات ج 2 ص 142 شود.