ماناک
لغتنامه دهخدا
ماناک . (ق مرکب ) مخفف ماناکه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پنداری که . گویی که :
آن رنگ سیاه لاله ، ماناک
اندر دل مشتری است کیوان .
روز روشن ندیده ام ، ماناک
همه عمرم به چشم درد گذشت .
زلف تو سیه چراست ماناک
بسیار در آفتاب گشته .
و رجوع به مانا شود.
آن رنگ سیاه لاله ، ماناک
اندر دل مشتری است کیوان .
خاقانی .
روز روشن ندیده ام ، ماناک
همه عمرم به چشم درد گذشت .
خاقانی .
زلف تو سیه چراست ماناک
بسیار در آفتاب گشته .
امیرخسرو (از آنندراج ).
و رجوع به مانا شود.