ماه پاره
لغت‌نامه دهخدا
ماه پاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب )کنایه از صاحب جمال باشد. (انجمن آرا) (آنندراج ). ماه پار. مهپاره . زیبا و خوب رو همچون ماه :
چنان دلتنگ شد آن ماه پاره
که بر مه ریخت از نرگس ستاره .
او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جلوه ٔ آن ماه پاره نیست .
و رجوع به ماه پار و مهپاره شود.
چنان دلتنگ شد آن ماه پاره
که بر مه ریخت از نرگس ستاره .
نظامی .
او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جلوه ٔ آن ماه پاره نیست .
حافظ.
و رجوع به ماه پار و مهپاره شود.
