مأذونی
لغتنامه دهخدا
مأذونی . [ م َءْ ] (حامص ) حالت و چگونگی مأذون . مرتبه ٔ مأذون داشتن :
مردم شوی به علم چو مأذون کو
داعی شود به علم ز مأذونی .
و رجوع به مأذون (معنی آخر) شود.
مردم شوی به علم چو مأذون کو
داعی شود به علم ز مأذونی .
ناصرخسرو.
و رجوع به مأذون (معنی آخر) شود.