مأربة
لغتنامه دهخدا
مأربة. [ م َءْ رَ / رِ / رُ ب َ ] (ع اِ) (از «ارب ») حاجت . ج ، مآرب و در مثل است : مأربة لا حفاوة؛ یعنی سبب اختیار این امر حاجت است نه شفقت و مهربانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). حاجت و ضرورت و احتیاج . (ناظم الاطباء). حاجت . (ترجمان القرآن ) (اقرب الموارد).
