مأرومة

مأرومة. [ م َءْ م َ ] (ع ص ) ارض مأرومة؛ زمینی که در آن نه بیخ درخت مانده باشد و نه شاخ آن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ارماء. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || جاریة مأرومة؛ دختر خردسال نیکوخلقت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).