مأزفةلغتنامه دهخدامأزفة. [ م َءْ زِ ف َ ] (ع اِ) (از «ازف ») نجاست و سرگین مردم و ستور. ج ، مآزف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). پلیدی وسرگین مردم و ستور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
