مبتجةلغتنامه دهخدامبتجة. [م ُ ت َج ْ ج َ ] (ع ص ) ستور فربه گشته ٔ فراخ تهیگاه از خوردن گیاه . یقال ماشیة مبتجة. (ناظم الاطباء). تأنیث مبتج ماشیة مبتجة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
