مبرر
لغتنامه دهخدا
مبرر. [ م ُ ب َرْ رِ ] (ع ص ) میش ماده که در پیشانیش خالها باشد. (منتهی الارب ). میش ماده که در پستانش خالها باشد. (آنندراج ) (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج العروس ). میش ماده که در پستانش خالها باشد و آثار آبستنی آشکار گردد. || حق دهنده . (ناظم الاطباء).
