مبرقعةلغتنامه دهخدامبرقعة. [ م ُ ب َ ق ِ ع َ ] (ع ص ) سپیدی پیشانی اسب که تمام روی را درگرفته باشد و در سیاهی نمایان بود. یقال غرة مبرقعة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
