مبلدلغتنامه دهخدامبلد. [ م ُ ب َل ْ ل َ ] (ع ص ) آن که خود را به زمین زند. || بخیل . || ابر بی باران . || اسبی که سبقت نکند در دویدن . || بی توجه . (آنندراج ). به همه ٔ معانی رجوع به تبلید شود.
