متأبل

متأبل . [ م ُ ت َ ءَب ْ ب ِ ] (ع ص ) گیرنده و برگزیننده ٔ شتران . (آنندراج ). خرنده و مشتری شتران . (ناظم الاطباء). || شتران بی نیاز از آب به سبب خوردن گیاه تر. (آنندراج ). شتران چرنده ٔ گیاه تر و تازه . (ناظم الاطباء). || آن که باز ایستد از جماع زن خود. (آنندراج ). آن که اجتناب از مجامعت می کند بواسطه ٔ عزاداری و ماتمزدگی . || آن که بحالت تجرد زندگی کند. || پارسا. || ماتم زده و زاری کننده مانند آدم در مرگ هابیل . (ناظم الاطباء). و رجوع به تأبل شود.