متأزملغتنامه دهخدامتأزم . [ م ُ ت َ ءَزْ زِ ] (ع ص ) آن که او را سختی سال رسیده باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || اقامت کننده در خانه ٔ خود. (آنندراج ). رجوع به تأزم شود.
