متأفن

متأفن . [ م ُ ت َ ءَف ْ ف ِ ] (ع ص )نعت است از تأفن . (منتهی الارب ). آن که عیب کند. || گیرنده ٔ خوئی که در او نباشد. || آن که خود را بزور زیرک نماید. (آنندراج ). و رجوع به تأفن شود. || جفاکننده . || کم کننده . || زیان رساننده . (ناظم الاطباء).