متأمرلغتنامه دهخدامتأمر. [ م ُ ت َ ءَم ْ م ِ ] (ع ص ) تسلط و غلبه یابنده . (آنندراج ). کسی که با کمال قوت و قدرت حکمرانی می کند. (ناظم الاطباء). || سرافراز شده ٔ از حکومت وفرمانروائی . (ناظم الاطباء). و رجوع به تأمر شود.
