متباطیلغتنامه دهخدامتباطی ٔ. [م ُ ت َ طِءْ ] (ع ص ) درنگی کننده در رفتار. (آنندراج )(ناظم الاطباء). || کسی که بر پهلو استراحت می کند. || ضعیف العقل و بی خبر. || بی پروا. (ناظم الاطباء). و رجوع به تباطؤ شود.
