متبر

متبر. [ م ُ ت َب ْ ب َ ] (ع ص ) هلاک شده . (آنندراج ). ویران کرده و خراب کرده و شکسته . (ناظم الاطباء). قوله تعالی : هؤلاء متبر ما هم فیه ؛ ای مکسر مهلک مدمر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).
آن کس که طعمه سازد سی سال خون مردم
نه آخرش به طاعون صورت شود متبر.

خاقانی .

و رجوع به تتبیر و ماده ٔ قبل شود.