متجاحفلغتنامه دهخدامتجاحف . [ م ُ ت َ ح ِ ] (ع ص ) به شمشیر و عصا فراگیرنده بعض مر بعض را. (آنندراج ). فرا گرفته بعضی مر بعضی را به شمشیر و عصا. || رباینده گوی را به چوگان . (ناظم الاطباء). و رجوع به تجاحف شود.
