متخ

متخ . [ م َ ] (ع مص ) دنب بر زمین فرو بردن ملخ جهت خایه نهادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || استوار شدن در چیزی و پائیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || از جائی برکندن . || گائیدن . || زدن . || دور ساختن . || بلند برآمدن .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ذیل اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ریخ زدن : متخ بسلحه ؛ ریخ زد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به متخ شود.