متدالحلغتنامه دهخدامتدالح . [ م ُ ت َ ل ِ ] (ع ص ) بردارنده چیزی را بر چوب ، میان خود. (آنندراج ). دو نفر یا زیادتر که باری را بروی چوب انداخته و با هم حمل کنند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تدالح شود.
