متساوکلغتنامه دهخدامتساوک . [ م ُ ت َ وِ ] (ع ص ) شتران لاغر که از ناتوانانی بچسبند در رفتن ، و بدرونده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ستوران بهم چسبیده ٔ جنبان . (ناظم الاطباء). و رجوع به تساوک شود.
