متساکر

متساکر. [ م ُ ت َ ک ِ ] (ع ص ) مستی نماینده از خود، بی مستی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). کسی که مستی کند و رسوائی نماید بی آن که مست باشد. (ناظم الاطباء). || (اصطلاح تصوف ) اهل ذوق . (نفایس الفنون ج 1 ص 171). و رجوع به ذوق در همین لغت نامه و نفایس الفنون و مصباح الهدایه ص 137 و فرهنگ مصطلحات عرفاء سیدجعفر سجادی ذیل «ذوق » و «اهل ذوق » شود.